Dec 8, 2012

Η ζωή σε °C


Κρύο απόγευμα του Δεκέμβρη και κοιτώ στο smartphone κινητό-μια συσκευή που πρέπει να είναι πράγματι πιο έξυπνη από μένα την ίδια- και η ώρα ήταν 16:00 με θερμοκρασία 5°C. Και έτσι όπως ήταν ο ήλιος απέναντι μου με μια διαγεγραμμένη πορεία προς τη δύση του, χάθηκα στη μαγική απόχρωση από το βαθύ πορτοκαλί που διέσχιζε τους ορίζοντες και άρχισα να σκέφτομαι πως επηρεάζεται η ζωή μας από τις διαπροσωπικές σχέσεις… Συναναστράφηκα στη ζωή μου με τόσους ανθρώπους και όμως τώρα ήμουν εκεί στη στάση του λεωφορείου μόνη και αναρωτιόμουν πού πήγαν όλοι… Η παγωνιά λειτουργώντας αντίστροφα μου θύμισε ένα ξεχωριστό απόγευμα ίδιας ακριβώς ώρας του περασμένου Αυγούστου. 16:00 τότε με τον ήλιο απέναντι μου, 16:00 και τώρα με τον ίδιο ήλιο στο πρόσωπο. Γιατί όμως τα αισθήματα τόσο διαφορετικά; Μήπως όμως αυτό δεν είναι που συμβαίνει και με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν; Είναι στιγμές που τους νιώθουμε σαν καυτό ήλιο, σαν ήλιο που φωτίζει τις μέρες μας και τις στιγμές μας, που μας γεμίζει αισιοδοξία… κάνοντας όμως μια ανασκόπηση στη δική μου ζωή είδα πως πολλοί έγιναν ένας άλλος ήλιος, ίδιος μα τόσο διαφορετικός μαζί. Το εκάστοτε άτομο παρέμεινε εκεί, αλλά απλά υπήρχε… Σταμάτησε να ζεσταίνει την καρδιά μου όπως παλιά… σαν τον χθεσινό ήλιο που απλά έριχνε αδιάφορα τις ακτίνες του πάνω μου… Δεν ξέρω τι φταίει. Ή μάλλον υποθέτω: η θερμοκρασία. Και όχι αυτή που μετράμε στην κλίμακα Κελσίου αλλά εκείνη που μετράμε με γεγονότα, βιώματα και εμπειρίες. Ποτέ τα πράγματα σε μια σχέση δεν «κρυώνουν» έτσι απλά. Κάτι πρέπει να συμβεί για να ρίξει τη θερμοκρασία. Στη μετεωρολογία το λένε ψυχρές μάζες αέρα, στη ζωή το λένε μάλλον «άσχημες συμπεριφορές». Και είναι αυτές που μετατρέπουν τους φίλους ή τους ερωτικούς συντρόφους από Αυγουστιάτικους σε Δεκεμβριανούς ήλιους. Από αστέρια της ζωής μας σε κεράκια με τρεμάμενη φλόγα. Άραγε υπάρχει αντίστροφη πορεία; Γιατί στις εποχές το ξέρω πως θα έρθει το επόμενο καλοκαίρι και ανακουφίζομαι… στις σχέσεις όμως; Πρέπει να ξεχάσω; Να διαγράψω με κάποιο τρόπο τα άσχημα συναισθήματα που έχω νιώσει; Ή μήπως να αναγκάσω τους άλλους να αφήσουν στην άκρη τα άσχημα πράγματα που τους έκανα εγώ να νιώσουν; Γιατί η σχέση είτε φιλική είτε ερωτική είναι δράση-αντίδραση. Γι’ αυτό και δεν φταίει μόνο ο ένας όταν χαλάει. Όπως λέει και μια φίλη «το σχοινί δεν τεντώνει με ένα μόνο χέρι.» Ίσως πάλι πρέπει απλά να αποδεχτώ το γεγονός. Σύμφωνα με τις επιλογές μου υπάρχει λόγος που βρίσκομαι εδώ με αυτούς τους συγκεκριμένους και όχι άλλους ανθρώπους γύρω μου. Εξάλλου μόλις ήρθε το λεωφορείο. Εκτός του ότι θα σταματήσω να κρυώνω, έχω την ευκαιρία να βρεθώ ανάμεσα σε καινούριους ανθρώπους και να χτίσω σχέσεις από την αρχή ακόμα και αν ακούσω στο μετεωρολογικό δελτίο για θερμοκρασίες υπό του μηδενός.